จำได้ว่าตอนเด็กเคยซื้อซาลาเปาหมูสับของอาแปะที่ปั่นจักรยานมาขายหน้าบ้าน
ที่ด้านหลังจักรยานจะมีซึ้งนึ่งซาลาเปาพร้อมเตาถ่านอันเล็กๆ ไว้อุ่นซาลาเปาให้ร้อนอยู่เสมอ นอกจากซาลาเปาแล้วยังเห็นมีขนมจีบ และซาลาเปาลูกแดงๆ แต่ไม่มีไส้ผมเข้าใจว่ามันคือหมั่นโถวน้ำตาลทรายแดง ( เด็กๆผมจะเรียกเหมารวมว่าซาลาเปา)เวลาจะกินอาแปะจะเอาเอาซาลาเปามาแบะออกแล้วใส่ซีอิ้วลงไป นอกจากปั่นจักรยานขายแล้วยังเห็นมีเป็นรถเข็นด้วย
แบบรถเข็นจะมีตู้กระจกใส่ซาลาเปาวางโชว์ไว้ พร้อมอุปกรณ์ครบ
และที่ผมเคยเห็นอีกอย่างคงจะเป็นแบบหาบ ปัจจุบันแบบหาบกับปั่นจักรยานผมไม่เคยเห็นมานานแล้วเพราะคนขายส่วนใหญ่จะเป็นอาแปะแก่ๆ ป่านนี้แกคงล้มหายตายจากไปหมดแล้ว ปัจจุบันมีซาลาเปาเจ้าอร่อยอยู่มากมาย แต่ผมกลับอยากกินร้านของอาแปะที่หาบหรือปั่นจักรยานขายเหมือนที่เคยกิน เพราะมันใช่แค่อิ่มท้อง แต่ยังอิ่มใจอีกด้วย นั่นซิไม่รู้ว่าเป็นอะไรจู่ๆก็นึกอยากกินขึ้นมา
