อุทยานแห่งชาติแก่งตะนะ
เป็นชื่อของ อุทยานแห่งชาติ ที่ได้รับการประกาศเมื่อวันที่ 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2524 โดยมีพื้นที่ทั้งหมด 50,000 ไร่ ครอบคลุมพื้นที่ในเขตตำบลโขงเจียม อำเภอโขงเจียม และตำบลคำเขื่อนแก้ว อำเภอสิรินธร จังหวัดอุบลราชธานี ลักษณะภูมิประเทศทั่วไปเป็นที่ราบ มีเนินเขาเตี้ยๆ มีความสูงเฉลี่ย 200 เมตร มี แม่น้ำมูล และ แม่น้ำโขง ไหลผ่าน ในช่วงฤดูแล้งจะมีโขดหินและลานหินปรากฏขึ้นเป็นบริเวณกว้าง
ที่มาของชื่อ อุทยานแห่งชาติแก่งตะนะ นั้น สำหรับคำว่า “แก่ง” นั้น มีความหมายว่า ลำน้ำตอนที่ไหลแรงและมีหินโผล่ขึ้นมาขวางลำน้ำ ส่วน “ตะนะ” มาจากลักษณะแก่งในแม่น้ำมูลที่มีจำนวนมาก อีกทั้งยังเป็นโขดหินแหลมคม ทำให้ผู้ที่ใช้เรือสัญจรไปมาต้องใช้ความสามารถเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะตั้งแต่
แก่งสะพือลงมา ต้องเผชิญกับแก่งต่างๆ อาทิ แก่งคับพอง แก่งตุงลุง แก่งเขียง จนถึงแก่งสุดท้ายของแม่น้ำมูล คือ แก่งตะนะ ที่มีความหมายว่า แก่งมรณะ เนื่องจากอันตรายของแก่งบริเวณนี้ ที่เป็นแก่งใหญ่ในฤดูแล้ง ทำให้น้ำที่ไหลลงมาจากลำแก่งมีความสูง อีกทั้งยังไหลลดหลั่นกันมาเป็นชั้นอีกด้วย
บริเวณอุทยานแห่งชาติแก่งตะนะนั้น เป็นส่วนหนึ่งของเทือกเขาพนมดงรักอันยิ่งใหญ่ ที่ทอดขนานไปกับที่ราบสูงโคราช โดยมี “แม่น้ำมูล” ที่มีต้นกำเนิดมาจากเทือกเขาสันกำแพง ทางตอนใต้ของอำเภอปักธงชัย จังหวัดนครราชสีมา ไหลผ่านจนไปสิ้นสุดกับแม่น้ำโขงเกิดเป็นแม่น้ำสองสีขึ้น ทำให้บริเวณนั้นมีความชุ่มชื้นและสวยงามเป็นอันมาก
แก่งที่น่าสนใจอีกแก่งหนึ่งในอุทยานแห่งชาติแก่งตะนะ คือ “แก่งสะพือ” ซึ่งถือว่าเป็นจุดเริ่มต้นของแก่งมรณะก็ว่าได้ โดยชาวส่วยมักจะเรียกแก่งแห่งนี้ว่า กาซัญปื้ด มีความหมายว่า งูใหญ่
